ISULA
Vous souhaitez réagir à ce message ? Créez un compte en quelques clics ou connectez-vous pour continuer.


Lingua è cultura corsa
 
AccueilAccueil  Dernières imagesDernières images  RechercherRechercher  S'enregistrerS'enregistrer  ConnexionConnexion  
Le deal à ne pas rater :
Jeux, jouets et Lego : le deuxième à -50% (large sélection)
Voir le deal

 

 A Luttaria-Marceddu Jureczek

Aller en bas 
AuteurMessage
Rappallinu

Rappallinu


Messages : 437
Date d'inscription : 25/02/2012

A Luttaria-Marceddu Jureczek Empty
MessageSujet: A Luttaria-Marceddu Jureczek   A Luttaria-Marceddu Jureczek EmptyJeu 13 Sep - 21:55

À George Orwell


Aghju da mora. A sò par chì a m’ani ditta à mumentu, quand’eddi m’ani stesu nantu à issu lettu.
Ùn andeti à creda ch’eddi sò gattivi. Sò stati propiu bravi cù mecu. Ma a m’ani ditta, ùn ci hè nudda di parsunali, mi devini tumbà è basta. Hè a leghji cusì.
Eccu l’infirmiera chì ghjugni a sciringa piena.
Mi fighjula. Li surridini l’ochji. L’acu s’infilza in una vena. Si sparghji quiddu liquidu verdi chì arreca a paci, a sirinità.
A m’ani imprumissa. I crergu. Infini, mi tocca à credali.
Hè vera ch’e sariu campatu par pena di di più. Ma chì vuleti fà, ci hè statu quiddu bigliettu di a Luttaria…

Bisogna forsa ch’e turressi à divvi a me passata da l’iniziu. Ci vol’ ch’e a dichi à calchissia, ci vol’ chì u mondu sappii. Mi tocca à svilà a virità.
Mi chjamu Lionzu. T’aghju trenta trè anni è sò (infini eru), impiigatu ind’è l’assicurenzi. U tippu chì vi manda i lettari pà annunciavvi chì si pò dà chì vi sighiti primurati pocu è micca di i danni pussibuli incausati da a ghjatta, i pesci rossi o di pruteghja i ghjuveddi di Mariassunta o chì a criatura in u viculu, chì ùn ci hè manera di chjuda ochji a notti, prestu ingrandata pudaria aguircià i so cumpagni di scola ed arrubbassi i vitturi di u quartieru. Èbbè, in tutti i guai di a vita, picculi o grossi, t’emu una risposta pronta à bedd’à posta, un cuntrattu à favvi signà.
Eccu ciò ch’eddu eru. Ma un ghjornu, ci volsi ch’edda ghjunsi a crisa, a puttanaccia, maladetta crisa ch’edda sprifondi. U numaru di i disuccupati criscìa chì basta.
L’affari erani à segnu mali. L’impresa pirdia mori soldi. La ghjenti ùn s’assicurava più postu ch’eddi ùn aviani più nienti à assicurà.
Divimi strigna u currighjolu senza altru dissini i capi amministratori. Femu prestu chì osinnò ci n’andemu tutti à a malavia. Eiu, impinsiritu eru pà l’andatura di l’impresa ma à contu meiu, eru sicuru di essa mantinutu à u me postu. I me statistichi erani boni è più, ogni annu aviu sempri migliuratu i me risultati, imbavuchjavu di più clienti cà quali voglia fussi l’impiigatu. Sapiu venda…

M’ani licinziatu. M’ani missu fora. Un calciu in culu, avvedaci è tanti saluti.
Da rè di l’assicurenzi eru turratu disuccupatu. È quissa ùn la sapiu fà. Circà travagliu si pudia sempri circà. Di a me più bedda scrittura elettronica, aghju stampittatu ùn sogu quantu lettari, dumandendu, po à l’ultima chirendu un impiigucciu, ancu pà impastà l’inviluppi di stupu.
I vosci qualificazioni ùn vi parmettini d’appratenda à un postu cumpagnu. Un’ antra manera di dimmi, và è mettitila in quiddu locu, o barnacà. Sè falatu à buleghju à u stercu di a sucità è ci ai da stà. D’altrondi solu ùn eru. Più di a mità di a pupulazioni di u paesi era tali è quali è mè. A crisa, a sapeti.
È sò longhi ed affannosi i ghjurnati di u disuccupatu. Ùn ci hè da tirà tanti salti.
I pochi soldi ch’eddu dà u guvernu ghjustu ghjustu s’eddi vi facini magnà. Anc’assai, c’era a televisiò. Issu rigalu divinu invintatu da culmà i ghjorni è i notti d’addisperu di quiddi à l’oziu. Chì vuleti fà, stavu à l’assolu. Una donna, mai ch’edda ni fussi ! Aviu sgubbatu senza rechiu da parvena à ciò ch’è t’aviu è avali ch’e ùn aviu più nienti, eru com’è un bisgiolcu, conciu è carminatu. A televisiò mi facìa da cumpagna. I prugrammi i cunniscìu tutti quanti. I telecompra, compra compra di a mani matina, cù a so robba framanti, indispinsevuli, à bon pattu (spiccetivi ghjà cari telespittatori chì ci n’hè pocu è micca da cantu). L’emissioni di cucina da mettavi a bocca in suchju quand’è vo seti avvezzi à sciaccavvi quiddu pezzu di ghjacciu quatratu chì à senta dì saria pesciu. L’infurmazioni di meza ghjurnata cù u so stolu di novi appacenti pà no altri i disucuppati (u guvernu si dà di rimenu da cumbatta a disucuppazioni, forza è curaghju cari telespittatori, intantu ùn vi sminticheti di u telefilmu di u dopumeziornu : l’ispittori avarà saputu quali hè chì hà tombu u vechju ricconu o tandu si ni sarà scappatu eddu cù a manicchina capibionda è puppulata, uh lu bruttu !). A sera, mi campavani quiddi emissioni chì i ghjovani voni divintà artisti ricchi è cunnisciuti senza mancu sapè fà un o di canna.
Vuliu essa mezzu à soldi eiu dinò, vuliu essa cunnisciutu è stimatu. U travagliu ùn arricchìa à nimu, quissa a lizziò ùn eru prontu à scurdammila. Inveci a televisò…
Passò a nuttata sveghju, l’ochji sbalangati ma senza mancu abbadà i maghjini invispiti chì sciuppavani nantu à u screnu. Sunniavu. Dumani, a mi tracciariu versu i scagni di l’agenzia di a disuccupazioni. L’infurmazioni annunciavani chì u guvernu avia trovu un mezu efficaci da sdrughja a massa di i privi di travagliu. Un attimu dopu, principiava quiddu ghjocu novu, a Luttaria.

Un palazzu grisgiu tarulatu à balconi chì ùn si poni cuntà da tantu ch’eddu ci n’hè, un furmiculaghju dundi s’accoglini à cintunari i funziunarii inaffaracciati da buscacci un travagliu o da ùn perda u soiu, eccu u ministeru di a disuccupazioni.

Pianu setti, scagnu duicentu sittantottu. Un descu neru longu longu chì impachjava a pezza, davanti una piccula carrega di plasticu, daretu un omu di meza ità persu in i pieghi di un carrigonu neru. Appesu à u muru, u ritrattu di u sgiò prisidenti, a faccia ammaschittata, tonda è liscia. U scontru principiò senz’altru.
- L’ufferti sò più cà schersi si pochi tempi, a vi dubbiteti. Mi dissi l’omu in pusonu daretu à u descu cù un surrisu largu è sticchitu, com’è disignatu di feltru. Ùn vi possu prupona nudda è nienti. Erati ind’è l’assicurenzi prima.
- Isiè, ma oghji mi piaciaria à scambià d’attività.
- Vi stocu à senta. Mi risposi.
- A televisiò, a televisiò m’intaressa mori. Comu ci vurrà à fà pà travagliacci ?
Di un colpu di renu, u funziunariu feci avanzà u so carrigonu, sposi i so voiti nantu à a tola, mi fighjulò in ochju.
- Ùn s’entri micca cusì faciuli à a televisiò. Cù a crisa, hè turrata primura statali. Tutti quiddi chì ci travagliani o chì ci ghjocani si spizzicani di fusu. Mi dispiaci à divvila, ma ùn possu accunsenta à a voscia dumanda. U scontru hè compiu, à truvacci da quì à un mesi.
Di colpu s’alzò è m’insignò a porta di bracciu.
- Intantu, u Statu vi rigala un bigliettu di a Luttaria à posta pà i disuccupati. Fà chì tuccarà à vo d’essa u prossimu vincitori. Avvedaci.

In u trasportu cullittivu chì mi purtuava in casa, stracciò a lettara datumi da u funziunariu. Indrentu, u solitu cartulari d’inchiesta à riempia, u me sceccu di l’allucazioni è un ticchettu ciaddu è rossu. Nantu ci era scrittu in neru : «Luttaria di a furtuna. Sola pà i disuccupati» sottu, setti filari di numari à davvi a pena in capu. Chì nasci spirendu, mori cachendu, dicia u tintu di babbu. Tutt’à manera, altru ùn si pudia fà.
In casa, senza tricà, accesi a televisiò. Ad ogni ora, ùn si parlava più cà di quidda luttaria. Diciani chì si tiraria dui volti à sittimana è chì ogni volta ci saria un vincitori. U prima premiu, una massa di soldi da favvi sminticà a disuccupazioni pà u sempri. Soldi abbastanza da campà in u lussu è u benistà pà cent’anni è più. Ch’avariati fattu vo ? vi sentu da quì, ma fetila finita. Avariati fattu com’è mè. Ci avariati cridutu. Avariati aspittatu ad ogni emissioni da veda s’eddi surtiani i biati sciffri di u ticchettu. Senza lavavvi, senza sbarbavvi, l’ochji sciarpati davanti à a televisiò.
I vincitori, ùn bastavani i soldi, t’aviani a so emissioni da eddi. L’avariati visti fendu a spacca cù i vitturi longhi da quì à culà è certi pezzi di donni chì pariani sciuti da calchì filmu di scenza finzioni. Spindacciavani à dritta è à manca senza mancu riguardu alcunu pà quiddi chì campacceghjani cù a limosina di u Statu. D’altrondi, nimu truveti à dì. Comu, uni pochi vastani tanti soldi, è part’è più di i parsoni facini i pacialaghji. Infini, eiu dinò aghju sunniatu. Filavani i sittimani è i prima vincitori sparisciani. Forsa si n’andavani à sciurassila ind’è l’isuli trupicali.
Eppò una sera l’animatrici, un pizzonu, vistuta à a moda chì paria meza cà spugliata, i culi spaccati da una siguletta, u surrisu largu è sticchitu, annunciò i risultati. Isiè, i me sciffri tutti quanti erani sciuti. I mei. È fighjula è fighjula è po fighjula un antru pocu, ùn pudia andà diversu. I listessi numari. M’aviani mintuvatu, nomu è casata. Avà sì chì ci aviu da passà à a televisiò.


U tempu scorsi in fughjina. Tanti soldi. Era com’è ad essa strascinatu da una fiumara pazza. A mani, mi scitavu in u lettu immensu, linzoli di seta è un paghju di donni à fiancu. A sera a me facciaccia era in i casi tutti quanti di la ghjenti da falli mantagà. Tuttu era licitu è facìu tuttu ciò chì piacìa à mè.
Ma c’era una tiscara à pagà. Megliu avariu fattu à sapella.
Una sera in a villà ch’e m’eru pagatu ancu i me soldi scuccagnati, m’appruntavu pà andà à l’emissioni di i vincitori. Un chjoccu spavintevuli feci trimà u casali tuttu quantu. Aviani spundatu a porta. Tanti è tanti passi putenti è dicisi ribumbavani in i curridori è i scali. In una scappiamanata, a camara s’era impiuta da una banda d’umatali vistuti di neru. Ùn ebbi mancu u tempu di vestami cù quiddu custumu turchinu fattumi à bedda posta da un sartori vistu à a televisiò. Aghju fattu pà agguantà u teleffonu è chjamà à l’aiutu ma ùn valsi. Una matanghitata secca mi sdragheti in terra. Intornu à mè, u mondu era turratu rossu. Un paghju di scarpi s’avvicineti. Una mani mi strinsi u polzu. Dopu più nienti.

Aghju da mora. A sò par chì a m’ani ditta à mumentu, quand’eddi m’ani stesu nantu à issu lettu.
Ùn andeti à creda ch’eddi sò gattivi. Sò stati propiu bravi cù mecu. Ma a m’ani ditta, ùn ci hè nudda di parsunali, mi devini tumbà è basta. Hè a leghji cusì. À chì vinci, devi mora.
Eccu l’infirmiera chì ghjugni a sciringa piena.
Mi fighjula. In faccia t’hà quiddu surrisu largu è sticchitu. Com’è fattu di feltru. L’acu s’infilza in una vena. Sparghji u liquidu verdi chì arreca a paci è a sirinità.
A mani imprumissa. I crergu. Infini, mi tocca à credali.
Hè vera ch’e sariu campatu vulinteri par pena di più.
Ma chì vuleti fà, m’era tocca ch’e vincissi à a Luttaria…

È ultima nutizia prima à mova, u guvernu a l’avia fatta à fà calà a disuccupazioni…


Marceddu Jureczek
Revenir en haut Aller en bas
 
A Luttaria-Marceddu Jureczek
Revenir en haut 
Page 1 sur 1
 Sujets similaires
-
» L'anticariu in u borgu - Marceddu Jureczek

Permission de ce forum:Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum
ISULA :: Quandu l'inchjostru sumena :: Bloghi è fori literarii :: Tarrori è Fantasia-
Sauter vers: